Adam Gibi!

Adam Gibi!



gece yalnızlığında
soğuk cümlelerde üşürmüş adam
bir liman kentinde bırakılmış
kimsesiz bir ıslığın peşinde
dökermiş kalemine düsen cümleleri
sevgilinin yüreğine…
koyu lacivert yayılırmış geceye
içinde yıldız,içinde yalnız
nerde unutulmuş bir hikaye bulsa adam sevdaya dair
bulur getirirmiş yalnız yıldıza aş
kendine yoldaş…
üşümesin diye omuz başları
sevda dökermiş…

adam
yorgun bir geçmişin ayak izlerini taşırmış
basılmamış köşe
vurulmadık dipçik kalmayan gözlerinde
baktıkça kadın
ayaz yemiş sonbahar çiçekleri gibi süzülmüş
kendi hikayesinde

gülüm/ömrüm
kokusu üzerinde özlem çiçekleri kan rengi
dokusu ten, alevi cehennem
yok oluşu gün batımı gecelere sürgün yemiş aşk

ne yazar
kim anlar

adam,
adam gibi sevmiş


sadece sevmiş…